Zastępując tor Suzuka podczas Grand Prix Japonii w sezonie 2007 (od 2009 r. wyścig odbywa się na tych dwóch torach naprzemiennie), tor Fuji był postawiony przed trudnym zadaniem dorównania legendzie. Ale z górą Fuji jako tłem, kosztującemu wiele milionów przebudowaniu toru przez etatowego projektanta F1, Hermanna Tilke, sprzyjającej wyprzedzaniu półtorakilometrowej prostej, tor udowodnił, że jest w stanie stawić czoła wyzwaniu. Budowany w 1966 r. na wzór amerykański, tor Fuji był miejscem rozgrywania pierwszego Grand Prix Japonii, w roku 1976. Wyścig był jednym z najbardziej zaciętych pojedynków o tytuł mistrza świata, o który walczyli James Hunt i Niki Lauda. Pomimo, że wyścigi tutaj cieszyły się powodzeniem, Grand Prix w roku 1977 było ostatnim przed 30-letnią przerwą. W roku 2000 Toyota wykupiła 93 procent udziałów toru, trzy lata później został on zamknięty w celu poddania go modernizacji, by móc go ponownie oddać do użytku w lutym 2005 r.. Zmiany Hermanna Tilke w 4,5-kilometrowej pętli były znaczne. Kombinacja słynnej prostej oraz charakterystycznych krętych sekcji zrobiła wrażenie wystarczające, by umieścić tor w kalendarzu F1 w sezonie 2007. Poprawione i unowocześnione Fuji z łatwością może konkurować z innymi nowoczesnymi torami takimi jak te w Bahrajnie, Szanghaju, czy Istambule. Poszerzone asfaltowe pobocza zwiększyły bezpieczeństwo kierowców, a poprawiona infrastruktura cieszy się uznaniem zarówno teamów, jak i kibiców. Położenie w gęsto zaludnionym prefekcie Shizuoka, 100km od Tokio sprawia, że organizatorzy mogą się spodziewać nawet 220 tys. kibiców w ciągu weekendu wyścigowego, 110 tys. podczas samego wyścigu. By pomieścić taką liczbę osób, na torze znajdują się jedne z najbardziej pojemnych trybun w F1, naprzeciw boksów może zasiąść aż 24 tys. osób. Źródło: http://www.formula1.com